[OS] Joyeux Noël
“อื้อ...”
เสื้อสเวตเตอร์สีขาวถูกร่นขึ้นมาจนอยู่เหนือแผงอกบางที่ขาวเนียนละเอียดและมันกำลังขยับขึ้นลงตามแรงหอบฮั่กของเจ้าของร่าง ชานยอลไม่ได้จับจ้องให้ร่างเล็กต้องเสียขวัญแต่อย่างใด เขาถอดสเวตเตอร์ของตนเองออกบ้างก่อนจะโยนมันไปไว้สักแห่งข้างเตียง
แบคฮยอนหน้าร้อนหนักเข้าไปใหญ่เมื่อบัดนี้แผงอกกว้างรับกับลอนกล้ามหน้าท้องของเด็กแพทย์กำลังทำให้เขาขลาดอายขึ้นมาเสียดื้อๆ
ฟึ่บ!
“พี่ปิดทำไม?” คนที่อยู่ด้านบนถามขึ้นเมื่อเห็นคนรักมุดหน้าลงผ้าห่ม มันกลับดูน่าเอ็นดู
อีกฝ่ายงับฟันลงกับผ้าห่มสีขาวไม่พูดจาและถ้าให้ชานยอลเดาก็คงจะเขิน เราคบกันมานานก็จริงแต่ยังไม่เคยมีเรื่องแบบนี้เลยสักครั้ง และแม้นี่จะเป็นครั้งแรกแต่เขาก็ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรเพราะเวลาแบคฮยอนหลับ เขาแอบลวนลามอีกฝ่ายไปโดยไม่รู้ตัวตั้งหลายครั้ง
“อายอะไร หุ่นพี่ดีที่สุดแล้วสำหรับผม”
ลูกหมาตัวน้อยช้อนตามองคนพูดที่เปรียบเสมือนเจ้าของเป็นเชิงว่าที่พูดมานั้นจริงหรือไม่ ชานยอลพยักหน้าเบาๆก่อนจะผละตัวออกจากเตียง แบคฮยอนมองตามอีกคนอย่างไม่เข้าใจนัก
“งั้นเราจะปิดไฟ”
“…อื้อ” คนตัวเล็กพยักหน้ารับข้อเสนอคนรัก ไฟดับลงเมื่อถูกสับสวิตช์ แบคฮยอนมองไม่เห้นชานยอลอีกต่อไป รับรู้ได้เพียงเสียงฝีเท้าที่วนอยู่ใกล้เตียง มันสร้างความน่าเร้าใจไปอีกแบบ
ฟึ่บ!
“…เห้ย!!” เผลอร้องออกมาเมื่ออีกคนมุดตัวเข้ามาในผ้าห่มจากปลายเตียงโดยไม่ให้โอกาสตั้งตัว คราวนี้คงเป็นศึกชี้ชะตาของเขาเองแล้วเมื่อไม่สามารถปฏิเสธสิ่งใดได้นอกจากจะปล่อยให้ร่างสูงเป็นคนควบคุม
ชานยอลไม่พูดให้มากความอีกต่อไป เสื้อของแบคฮยอนถูกดึงติดมือออกทันทีตามด้วยกางเกงนอนตัวบางที่เขาบอกหลายครั้งแล้วว่าอย่าใส่มันถ้ายังคิดอยากจะอยู่รอดปลอดภัยในเวลากลางคืนอยู่
“อ๊ะ ชะ..ชานยอล”
ความรู้สึกที่ยากจะอธิบายเกิดขึ้นเมื่ออีกคนตรึงแขนของเขาเอาไว้เหนือหัวพร้อมพรมจูบตามลงมาตามท่อนแขนบาง เนื้อนุ่มเนียนละเอียดทำเอาชานยอลอยากจะฝังจมูกลงไปให้จม
“บอกผมสิว่าพี่ชอบ”
ช่วงกลางลำตัวที่แนบชิดกันทำให้สติของคนทั้งสองคนแตกกระเจิง ใบหน้าคมคร้ามลดระดับลงมาจนสามารถครอบครองยอดปทุมถันสีชมพู แบคฮยอนแอ่นกายเร่าเมื่อสัมผัสที่ไม่เคยได้รับกำลังพรากมโนสำนึกเขาไปทีละน้อย
“ฮ๊ะ..ย..อย่า!”
“พูด” ในเวลานี้ไม่มีความอ่อนโยนทางคำพูดมีเพียงการกระทำเท่านั้นที่มาสามารถบอกได้ว่าชานยอลรักและหวงแหนยอดดวงใจของเขามากแค่ไหน
“อืม...ชอบ”
เรียวลิ้นอิ่มน้ำละเลงรอยรักลงบนแผ่นอกบางที่หอบฮั่กปรารถนาจะปรนเปรอ
กายเปลือยเปล่าตระกรองกอดกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ร่างเล็งนั่งคร่อมบนหน้าท้องแน่นประกบริมฝีปากลงไปที่อวัยวะเดียวกันก่อนจะค่อยๆลงมาจนถึงแก่นกลางลำตัว
มือหนาคว้าเข้าที่ไหล่ขาวแม้จะมองไม่เห็นแต่ชานยอลก็รู้ว่าอีกคนจะทำอะไร
“บี อย่า...”
“เงียบหน่า”
“แต่...อะ!!” ยังไม่ทันจะกล่าวห้ามสำเร็จโพรงปากอุ่นนุ่มของอีกคนก็ครอบครองจุดไวสัมผัสเอาไว้ทั้งหมดแล้ว ใบหน้าเหยเกจากแรงอารมณ์เชิดขึ้นเมื่อแบคฮยอนทำมันได้ดีจนเขายังนึกสงสัยว่านี่น่ะหรอครั้งแรกของเจ้าตัว
เผลอกระแทกสะโพกสวนโดยไม่ตั้งใจและเมื่อแบคฮยอนทำท่าจะสำลักเขาก็รีบยกร่างอีกคนขึ้นมาประกบจูบโดยไม่นึกรังเกียจกลิ่นคาว
“พอแล้ว... เราทำด้วยกันดีกว่า”
ตอนนี้กลายเป็นว่าแบคฮยอนอยู่ในท่าที่น่าหวาดเสียวโดยมีชานยอลเป็นคนจัดแจงเสียแล้ว กายบางนอนหอบหายใจถี่ขณะที่แก่นกายใหญ่กำลังอยู่ระหว่างขาทั้งสองข้าง
“อ้าขาหน่อย”
“…ย่าห์ นายพูดมันออกมาหน้าตาเฉยขนาดนั้นได้ยังไง?” เสียงหัวเราะทุ้มต่ำดังเคล้ามาในความมืด
“พี่เห็นหน้าผมด้วยหรือไง?”
“ไม่เห็นอ่ะ แต่ก็รู้ว่าคงชอบน่าดู”
“ชอบสิ”
“…”
“ชอบมากด้วย เรามาทำกันทุกวันเลยเป็นไง”
เพี๊ยะ!
“โอ้ย! ผมเจ็บนะ”
“ก็ทะลึ่ง!”
ไม่สนใจเสียงโวยวายของเด็กยักษ์ที่โดนเขาปัดมือมั่วไปกลางอากาศเลยสักนิด เขาเว้นจังหวะไปช่วงหนึ่ง เมื่อเซ็กส์ครั้งแรกของพวกเรามีบทสนทนาเข้ามาก็ทำให้อะไรผ่อนคลายมากขึ้น
“เข้ามาสิ...”
“…”
“เอามันเข้ามา”
ถ้าหากจะเปรียบความกล้าของเขาตอนนี้มันคงจะทะลุปรอทไปแล้ว ทั้งๆที่ก็กลัวไม่น้อยไปกว่าแต่กลับอยากให้ชานยอลมีความสุข แบคฮยอนกัดฟันรอจังหวะที่อีกคนจะสอดใส่แต่ก็ต้องรอเก้อเมื่อยังไม่สัมผัสถึงสิ่งแปลกปลอมใดๆทั้งนั้น
“พี่จะเจ็บ..”
“แต่หลังจากนั้นก็จะมีความสุข..อ๊ะ!” พูดยังไม่ทันขาดคำเจ้าเด็กแสบนี่ก็สวนแก่นกายยาวเข้ามาทันที แบคฮยอนจิกมือลงกับผ้าปูเตียงเมื่อร่างกายกำลังทำหน้าที่โอบอุ้มทั้งหมดของชานยอลเอาไว้
“พี่เจ็บมากไหม”
“ม..ไม่ๆ ฉันโอเค”
“ทนหน่อยนะ” ชานยอลค่อยๆดันตัวตนของตนเองเข้าไปทนเรียกได้ว่าแทบมิด เขากลัวเหลือเกินว่าแบคฮยอนจะเจ็บ ฝ่ามือหนาคว่ามือบางมาสอดประสานเรียวนิ้วทั้งสิบเข้าด้วยกันก่อนจะตัดสินใจกดตัวลงไปในกายอ่อนนุ่มจนหมด
“อ๊ะ..อ๊าาา!!!”
“อืม” เสียงทุ้มต่ำครางในลำคอขณะที่แช่กายค้างไว้แบบนั้น
แบคฮยอนเพิ่งเข้าใจคำว่าร่างแตกออกเป็นเสี่ยงๆก็วันนี้ เขาคว้ามือที่สั่นเทาไปจนถึงลำคอแข็งเอ็นของอีกคนลงมาจูบซึ่งชานยอลก็ทำให้แต่โดยดี
เหมือนเราแบ่งปันความเจ็บปวดและความรู้สึกกันผ่านสัมผัสของริมฝีปาก หน้าผากแนบชิดหลังจากผละริมฝีปากออกมา ก้านนิ้วเรียวยาวปาดน้ำตาที่ไหลอาบโหนกแก้มขาวออกอย่างถนุถนอมและเบามือ
“เจ็บมากมั้ย คนดีของผม”
หลังจากปรับสภาพได้ชานยอลก็ปล่อยให้แบคฮยอนเป็นคนเริ่มขยับเองด้วยกลัวอีกคนจะเจ็บไปมากกว่านี้
“อา...ชานยอล รู้สึกดีจัง”
“แบคฮยอน ผมรักพี่...”
ผลัดกันป้อนคำหวานไปมาจนจังหวะกระแทกกระทั้นเริ่มแรงขึ้น ชานยอลปล่อยให้อีกคนได้อยู่ด้านบนแบบนั้นแต่เขาเปลี่ยนใจเป็นคนควบคุมจังหวะเอง
มือสากลูบไล้ไปตามแก้มก้นกลมกลึงที่ขยำเต็มไม้เต็มมือก่อนจะแยกออกและสวนแก่นกายเข้าออกถี่รัวจนเกิดเสียงน่าอาย
“อ๊ะ!..อ๊ะ!” แบคฮยอนแทบทรงตัวไม่อยู่เมื่อแรงส่งใต้ร่างนั้นทำเอาขาสั่น
ร่างสูงซอยกายถี่ยิบพร้อมสบถคำหยาบออกมาเมื่อร่างกายของคนรักมันรัดเขาแน่นจนแทบเสร็จในที
แบคฮยอนจิกเล็บเข้ากับแผงอกแกร่งเมื่อรู้สึกเหมือนจะแตะสวรรค์อยู่รอมร่อ
“อ๊ะ!...อ๊าาา”
ทั้งสองคนกระตุกกายพร้อมกันก่อนที่น้ำพันธุ์สีขาวขุ่นจะเปรอะไปทั่วหน้าท้องแกร่งรวมไปถึงช่องทางอุ่นร้อนของคนข้างบน ความสุขแทบล้นอกเมื่อครั้งแรกของทั้งคู่คือกันและกัน
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น