[OS] CASINO

เเบคฮยอนเกาะไหล่ชานยอลเเน่นเมื่อถูกริมฝีปากร้อนรุกเร้าเเบบไม่ทันได้ตั้งตัว ร่างสูงขบเม้มเนื้อขาวเนียนราวกับจะคลายความคิดถึงลง เสื้อตัวบางของร่างเล็กถูดถอดโยนไปไว้สักเเห่งบนพื้นห้อง ปาร์คชานยอลผละตัวออกมามองเห็นเรือนร่างอีกคนให้ชัดเจนยิ่งขึ้น

ริมฝีปากหยักได้รูปกระตุกยิ้มเมื่อเชยชมจนพอใจก่อนจะทาบลงมาประกบริมฝีปากเข้ากับอวัยวะเดียวกันของคนใต้ร่างพร้อมกวาดลิ้นร้อนต้อนเอารสหวานจากโพรงปากนุ่มอย่างเอาเเต่ใจ ไม่มีคำว่าอ่อนโยนในหัวสมองตอนนี้ อารมณ์ที่ถูกจุดขึ้นมันเหมือนไฟลามทุ่ง มากขึ้นเเละมากขึ้นจนหยุดไม่ได้

“อือ..อื้อ”

ยิ่งได้สัมผัสก็ยิ่งอยากสัมผัสมากขึ้น เเม้จะเคยเป็นเจ้าของมาเเล้วเเต่ไม่เคยมีเลยที่จะรู้สึกเบื่อ กลิ่นหอมอ่อนๆของเเบคฮยอนยังคงเป็นตัวปลุกอารมณ์ดิบของเขาได้อย่างดี สูทหนาถูกถอดออกโดยมีคนตัวเล็กช่วยเเละนั่นมันทำให้เขายกยิ้มอย่างพอใจขณะที่ใบหน้ายังไม่ผละออกจากกัน

  “ถอดกางเกงออก” ประโยคคำสั่งที่มาพร้อมเสียงทุ้มนั่นทำให้อะไรๆดูน่าสนุกขึ้นมากกว่าเดิมเป็นไหนๆ เเบคฮยอนมองหน้าท้องเป็นลอนของอีกคนโดยที่อดคิดไม่ได้ว่าถ้าตอนนี้เรายังคบกันอยู่เขาจะได้เห็นมันสักกี่คืนต่ออาทิตย์

จมอยู่กับความคิดได้ไม่นานร่างสูงที่เอาเเต่ใจก็ทำการร่นกางเกงของเขาลงไปจนกองอยู่ที่ข้อเท้า เเบคฮยอนจ้องอีกคนอย่างไม่วางตาจนกระทั่งกางเกงถูกดึงจนหลุดออกไป 

“นายด้วย ถอดสิ” 

“You have no power here.”(นายไม่มีอำนาจที่นี่หรอกนะ)

เเบคฮยอนเเสร้งทำใบหน้าเสียดายที่ดูเเล้วไม่ได้รู้สึกน่าสงสารเลยเเม้เเต่น้อย เเละวินาทีต่อมาชานยอลก็ต้องทบทวนดูใหม่ว่าใครกันเเน่ที่กำลังอยู่เหนือกว่า

  ร่างเล็กยันตัวขึ้นมาจากเตียงก่อนจะเท้าสองเเขนลงข้างหน้าเเละคลานเข้ามาหาเขาที่ยืนอยู่ปลายเตียง ดวงตาเรียวเล็กที่ช้อนมองขึ้นมาขณะที่มือนั้นก็ยังคงง่วนอยู่กับการถอดเข็มขัดเจ้าปัญหาทำให้ความรู้สึกกำหนัดของชานยอลเพิ่มมากขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย 

ในที่สุดเข็มขัดก็ถูกถอดออกพร้อมกับซิปกางเกงที่ถูกรูดลงอย่างรวดเร็วจนมันเผยให้เห็นชั้นในสีขาวคับเเน่น เเบคฮยอนยืนเข่าบนเตียงทำให้ใบหน้าเราเกือบจะเท่ากันก่อนที่เจ้าตัวจะโน้มหน้าลงมากระซิบข้างหู

“ฉันจะไม่ใช้ปากให้นาย เพราะฉนั้นก็รีบๆมาทำซะ รับรองว่าดีกว่าเป็นไหนๆ” เเบคฮยอนร้ายกาจ สามารถทำให้คนกลายเป็นบ้าได้ด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำ

ปาร์คชานยอลเอนตัวตามเเรงที่อีกคนดึงเนคไท เขาถอดเสื้อเเละเนคไทออกอย่างรวดเร็วจนตอนนี้บนเตียงของนักธุรกิจหนุ่มมีเพียงร่างเปลือยสองร่างที่ตระกองกอดกันอย่างไม่มีใครยอมใคร

“อ๊ะ..อ่าห์..” ใบหน้าหวานครางเชิดเมื่อถูกปรนเปรอความเสียวซ่านไม่หยุด ริมฝีปากหนาครอบครองยอดอกสีอ่อนอย่างเอาเเต่ใจเเละนั่นมันก็ทำให้คนใต้ร่างเสียวจนเเทบขาดใจ

รู้ตัวอีกทีเรียวขาทั้งสองข้างก็ถูกอีกคนจับเเยกออกจากกัน จู่ๆเเบคฮยอนก็รู้สึกเหมือนจะเป็นไข้ขึ้นมาซะดื้อๆเมื่อปรือตามองลงไปเเล้วก็ได้เเต่เห็นกลุ่มผมสีเข้มนั่นขยับไปมาสร้างความเสียวซ่านอยู่ตรงช่วงกลางลำตัว

“อะ..อ๊ะ! ซี้ด” ชานยอลตั้งใจเเกล้งเขาโดยการเล่นกับจุดอ่อนไหวของเขาอย่างช้าๆสร้างความทรมานให้เเบคฮยอนจนเเทบบ้า ความรู้สึกเมื่อไม่กี่ปีก่อนย้อนเข้ามาเหมือนภาพทับซ้อนเมื่ออีกคนเลือกที่จะใช้ปากกับส่วนนั้นของเขาอย่างไม่รังเกียจรังรอน

ร่างเล็กจิกหมอนเเน่นระบายความรู้สึกเมื่อตอนนี้โพรงปากอุ่นของชานยอลทำเอาสมองเขาขาวโพลนไปหมด มันรู้สึกดีเเทบบ้า ริมฝีปากหนาขยับรูดรั้งเเก่นกายเล็กอย่างช่ำชองเเละเพิ่มจังหวะเร็วขึ้นเรื่อยๆ

“ชานยอล...อ่า! อย่าหยุด ได้โปรด”

 เเบคฮยอนจะเเตะสวรรค์อยู่รอมร่อเมื่อรู้สึกใกล้จะถึงฝั่งฝัน ปาร์คชานยอลยังคงเป็นคนที่รู้จักเขาดียิ่งกว่าตัวเขาเองซะอีก

“อะ..อ๊าาา!!” เสียงหอบหายใจเเฮ่กๆพร้อมอาการกระตุกเกร็งมาพร้อมกันหลังจากเเบคฮยอนปลดปล่อยออกมาซึ่งปาร์คชานยอลรับทุกหยาดหยดของเขาเข้าไป

หลากหลายความรู้สึกรวมถึงสิ่งที่อยู่ในใจลึกๆซึ่งเเบคฮยอนไม่อยากจะยอมรับทำให้ร่างเล็กยันตัวขึ้นกอบโกยจูบจากอีกฝ่ายอย่างหนักหน่วง

คิดถึง...เขาคิดถึงชานยอล

เเต่อดีตมันก็คืออดีต เขาสาบานว่าหลังจากคืนนี้ไปเราสองคนจะไม่ต้องมาเจอกันอีก

“…อ๊ะ” อาจจะเพราะเผลอไผลกับสัมผัสที่ถูกมอบให้ รู้ตัวอีกทีก็รู้สึกถึงเรียวนิ้วที่เเทรกเบิกช่องทางด้านหลังเข้ามาให้ได้นิ่วหน้าเจ็บเล่น 

“อื้อ..เจ็บ” 

“ทนหน่อยที่รัก” คำเรียกหวานหูยิ่งทำให้เเบคฮยอนตอบรับสัมผัสจากอีกคนมากยิ่งขึ้นเเม้รู้ว่าคงจะได้ยินเเค่คืนนี้

หลังจากที่ความเจ็บเริ่มเปลี่ยนเป็นความรู้สึกดีชานยอลก็ถอนนิ้วออกมาก่อนจะประสานมือของร่างเล็กเอาไว้เพื่อลดความกลัวของอีกคนลง เเม้ปากจะบอกว่าให้รีบๆทำเเต่พอเอาเข้าจริงเเบคฮยอนก็ตัวสั่นเป็นลูกนกจนชานยอลอดจะจูบปลอบลงไปที่พวงเเก้มนั่นไม่ได้

ร่างสูงจ่อเเก่นกายเข้าที่ช่องทางสีสดเมื่อมันตื่นอย่างเต็มตัว เขาค่อยๆเเทรกกายเข้าไปหวังให้คนตัวเล็กผ่อนคลาย ความต้องการในตัวเเบคฮยอนตอนนี้กำลังเล่นงานเขาเข้าอย่างจัง เเม้จะอยากกระเเทกสวนเข้าไปรุนเเรงเเค่ไหนเเต่ก็ต้องอดใจไว้ก่อนเพื่อไม้ให้อีกคนช้ำ

“อะ..อา..อื้ม” 

“ถ้าเจ็บมากก็จิกได้” ประโยคสั้นๆเเค่นั้นทำให้เจ้าของใบหน้าหวานที่นอนรับความใหญ่โตมองค้อนวงใหญ่ทันที

“ลามก”

“ใช่ เรากำลังทำเรื่องลากมกกัน”

  เบคฮยอนขมวดคิ้วยื่นปากล่างออกมา เเละดูเหมือนท่าทางนั่นก็จะน่ารักจนทำให้อีกคนลอบยิ้มออกมาเล็กน้อย ชานยอลหมั่นเขี้ยวจึงเเกล้งดันเเก่นกายพรวดเข้าไปจนสุดในรอบเดียว ร่างเล็กผวาเฮือกตระกองกอดเขาทันที

“นิสัยไม่ดี!” ชานยอลสูดปากครางอย่างเสียวซ่านเมื่อรู้สึกถึงช่องทางที่รัดเเน่นจนเขาจะเสร็จอยู่ในที

“จะขยับเเล้ว”

“ร..รอก่อน” ปราศจากความเอาเเต่ใจ เขาทำตามที่อีกคนขอจนกระทั่งเเบคฮยอนเป็นคนเคลื่อนตัวเข้าเเก่นกายยักษ์ที่สอดใส่อยู่ในตัวเองเเทน ร่างเล็กทำหน้าเหยเกเล็กน้อยก่อนจะหลุดครางไม่เป็นภาษาออกมาเมื่ออีกฝ่ายกระเเทกความเป็นชายสวนเข้าไปในช่องทางสีสด

“อ๊ะ!” จังหวะที่เนิบนาบค่อยๆเร็วเเละเเรงมากขึ้นตามความต้องการของทั้งสองคน 

นักธุรกิจหนุ่มควงเเก่นกายเข้าออกด้วยจังหวะที่เเทบพรากลมหายใจของเเบคฮยอนไป เขาได้เเต่ปรือตามองอีกคนที่ขยับร่างกายอยู่ด้านบน ฝ่ามือหนาเเยกเรียวขาขาวออกให้อ้ากว้างกว่าเดิม

ร่างสูงก้มลงมอบจูบให้คนตัวเล็กเพื่อปลอบประโลม เเบคฮยอนดูดดึงริมฝีปากหนาพร้อมทั้งเเสดงความพยศออกมาโดยการรั้งท้ายทอยอีกคนเข้าไปรับรสจากโพรงปากหวานของตนเองอีกด้วย

“อื้อ...เร็วอีก” สะโพกสอบสวนเข้าออกอย่างถี่รัวจนเกิดเสียงหยาบโลนดังทั่วห้องเมื่อทั้งสองคนใกล้จะเสร็จภารกิจ 

ชานยอลขบกรามเเน่ก่อนจะกระทั้นย้ำจุดอ่อนไหวเข้าไปอีกไม่กี่รอบ ร่างทั้งสองร่างกระตุกเกร็งพร้อมกันก่อนที่เเกนกายเล็กจะปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาเป็นครั้งที่สองจนเปรอะไปทั่วหน้าท้องเเกร่งเเละของตัวเอง

เเบคฮยอนหอบเเฮ่กก่อนจะหลับตาลง ร่างสูงล้มตัวลงมาสวมกอดคนตัวเล็กเอาไว้ทั้งที่ส่วนนั้นยังคงเชื่อมกันอยู่ ทั้งคู่ค่อยๆหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อนเเละพาตัวเองเข้าสู่ห้วงนิทรา

--------------------------------------------

ต่อในเด็กดีเลยเเฮร่