Baekbubb's NC

“อื้อ...” เสื้อสเวตเตอร์สีขาวถูกร่นขึ้นมาจนอยู่เหนือแผงอกบางที่ขาวเนียนละเอียดและมันกำลังขยับขึ้นลงตามแรงหอบฮั่กของเจ้าของร่าง ชานยอลไม่ได้จับจ้องให้ร่างเล็กต้องเสียขวัญแต่อย่างใด เขาถอดสเวตเตอร์ของตนเองออกบ้างก่อนจะโยนมันไปไว้สักแห่งข้างเตียง แบคฮยอนหน้าร้อนหนักเข้าไปใหญ่เมื่อบัดนี้แผงอกกว้างรับกับลอนกล้ามหน้าท้องของเด็กแพทย์กำลังทำให้เขาขลาดอายขึ้นมาเสียดื้อๆ  ฟึ่บ! “พี่ปิดทำไม?” คนที่อยู่ด้านบนถามขึ้นเมื่อเห็นคนรักมุดหน้าลงผ้าห่ม มันกลับดูน่าเอ็นดู อีกฝ่ายงับฟันลงกับผ้าห่มสีขาวไม่พูดจาและถ้าให้ชานยอลเดาก็คงจะเขิน เราคบกันมานานก็จริงแต่ยังไม่เคยมีเรื่องแบบนี้เลยสักครั้ง และแม้นี่จะเป็นครั้งแรกแต่เขาก็ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรเพราะเวลาแบคฮยอนหลับ เขาแอบลวนลามอีกฝ่ายไปโดยไม่รู้ตัวตั้งหลายครั้ง “อายอะไร หุ่นพี่ดีที่สุดแล้วสำหรับผม” ลูกหมาตัวน้อยช้อนตามองคนพูดที่เปรียบเสมือนเจ้าของเป็นเชิงว่าที่พูดมานั้นจริงหรือไม่ ชานยอลพยักหน้าเบาๆก่อนจะผละตัวออกจากเตียง แบคฮยอนมองตามอีกคนอย่างไม่เข้าใจนัก “งั้นเราจะปิดไฟ” “…อื้อ” คนตัวเล็กพยักหน้