Baekbubb's NC

“อื้อ...” เสื้อสเวตเตอร์สีขาวถูกร่นขึ้นมาจนอยู่เหนือแผงอกบางที่ขาวเนียนละเอียดและมันกำลังขยับขึ้นลงตามแรงหอบฮั่กของเจ้าของร่าง ชานยอลไม่ได้จับจ้องให้ร่างเล็กต้องเสียขวัญแต่อย่างใด เขาถอดสเวตเตอร์ของตนเองออกบ้างก่อนจะโยนมันไปไว้สักแห่งข้างเตียง แบคฮยอนหน้าร้อนหนักเข้าไปใหญ่เมื่อบัดนี้แผงอกกว้างรับกับลอนกล้ามหน้าท้องของเด็กแพทย์กำลังทำให้เขาขลาดอายขึ้นมาเสียดื้อๆ  ฟึ่บ! “พี่ปิดทำไม?” คนที่อยู่ด้านบนถามขึ้นเมื่อเห็นคนรักมุดหน้าลงผ้าห่ม มันกลับดูน่าเอ็นดู อีกฝ่ายงับฟันลงกับผ้าห่มสีขาวไม่พูดจาและถ้าให้ชานยอลเดาก็คงจะเขิน เราคบกันมานานก็จริงแต่ยังไม่เคยมีเรื่องแบบนี้เลยสักครั้ง และแม้นี่จะเป็นครั้งแรกแต่เขาก็ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรเพราะเวลาแบคฮยอนหลับ เขาแอบลวนลามอีกฝ่ายไปโดยไม่รู้ตัวตั้งหลายครั้ง “อายอะไร หุ่นพี่ดีที่สุดแล้วสำหรับผม” ลูกหมาตัวน้อยช้อนตามองคนพูดที่เปรียบเสมือนเจ้าของเป็นเชิงว่าที่พูดมานั้นจริงหรือไม่ ชานยอลพยักหน้าเบาๆก่อนจะผละตัวออกจากเตียง แบคฮยอนมองตามอีกคนอย่างไม่เข้าใจนัก “งั้นเราจะปิดไฟ” “…อื้อ” คนตัวเล็กพยักหน้

เเบคฮยอนเกาะไหล่ชานยอลเเน่นเมื่อถูกริมฝีปากร้อนรุกเร้าเเบบไม่ทันได้ตั้งตัว ร่างสูงขบเม้มเนื้อขาวเนียนราวกับจะคลายความคิดถึงลง เสื้อตัวบางของร่างเล็กถูดถอดโยนไปไว้สักเเห่งบนพื้นห้อง ปาร์คชานยอลผละตัวออกมามองเห็นเรือนร่างอีกคนให้ชัดเจนยิ่งขึ้น ริมฝีปากหยักได้รูปกระตุกยิ้มเมื่อเชยชมจนพอใจก่อนจะทาบลงมาประกบริมฝีปากเข้ากับอวัยวะเดียวกันของคนใต้ร่างพร้อมกวาดลิ้นร้อนต้อนเอารสหวานจากโพรงปากนุ่มอย่างเอาเเต่ใจ ไม่มีคำว่าอ่อนโยนในหัวสมองตอนนี้ อารมณ์ที่ถูกจุดขึ้นมันเหมือนไฟลามทุ่ง มากขึ้นเเละมากขึ้นจนหยุดไม่ได้ “อือ..อื้อ” ยิ่งได้สัมผัสก็ยิ่งอยากสัมผัสมากขึ้น เเม้จะเคยเป็นเจ้าของมาเเล้วเเต่ไม่เคยมีเลยที่จะรู้สึกเบื่อ กลิ่นหอมอ่อนๆของเเบคฮยอนยังคงเป็นตัวปลุกอารมณ์ดิบของเขาได้อย่างดี สูทหนาถูกถอดออกโดยมีคนตัวเล็กช่วยเเละนั่นมันทำให้เขายกยิ้มอย่างพอใจขณะที่ใบหน้ายังไม่ผละออกจากกัน   “ถอดกางเกงออก” ประโยคคำสั่งที่มาพร้อมเสียงทุ้มนั่นทำให้อะไรๆดูน่าสนุกขึ้นมากกว่าเดิมเป็นไหนๆ เเบคฮยอนมองหน้าท้องเป็นลอนของอีกคนโดยที่อดคิดไม่ได้ว่าถ้าตอนนี้เรายังคบกันอยู่เขาจะได้เห็นมั